De wedstrijd tegen koploper IJmuiden kende een aantal aanloopproblemen. Twee verjaardagen, een trouwdag, Sinterklaas en een interview voor de lokale televisie van de diverse kandidaten stelden de teamleider voor grote problemen. Uiteindelijk lukte het om een compleet tiental op te stellen, zonder het tweede en derde team te veel te verzwakken. Daarbij was het een opsteker dat Talha Majeed, die zo’n 20 jaar geleden begon bij de jeugddamclub van Den Haag en inmiddels een bekende subtopper is, bereid was zijn (r)entree bij Hofstad te maken. Desondanks waren de verwachtingen door het ontbreken van Patrick, Hans en Radjes niet heel erg hoog gespannen.
IJmuiden was dan ook de eerste die op voorsprong kwam. Marlon Mangroe beoordeelde een combinatie van zijn tegenstander verkeerd. Zijn dam verdween snel van het bord waarna Stijn Tuijtel kon doorbreken. Nico Leemberg speelde nogal defensief en kwam zonder een direct aanwijsbare foutzet verloren te staan.
Bij 0-4 haalde Herman Vroom het eerste punt. Herman bleek zo maar een schijf gewonnen te hebben van de sterke Ivo de Jong, nadat deze een ietwat onvoorzichtige aanval had ingezet tegen de secuur spelende Herman. Ivo had wat positionele compensatie, maar Herman had het toch af kunnen maken met een tegenoffer en doorbraak. Gerard de Groot trof aan bord 1 een tactisch opgestelde tegenstander. Objectief bezien bereikte Gerard niet veel, behalve een spannende stand en een flink voordeel op de klok. Dat laatste was voldoende voor de winst. Talha gaf geen krimp tegen Kees Pippel, de topscorer van IJmuiden, en bereikte een probleemloze remise.
Inmiddels hadden Hans van Woerkom en Arwien Bhagwandas naar dam gecombineerd. Hans deed dat nadat hij zijn tegenstander naar de randen van het bord had gedrukt. Arwien deed een paar onmogelijke zetten waarmee hij Krijn ter Braake zodanig in verwarring bracht dat deze een spectaculaire combinatie overzag. Bij beide Fransen was de stand onoverzichtelijk. Bij Frans van Eenennaam kon het beide kanten op. Eerst miste Willem Winter de winnende zet en op het slot had Frans zelfs nog kunnen winnen. Remise was de eerlijke uitkomst. Frans Teijn worstelde de hele partij met zijn overvolle rechtervleugel. Hij leek er nog even uit te komen, maar moest uiteindelijk capituleren.
Toen waren de ogen gericht op het bord van Bé Eggens. Na een vlak middenspel bereikt Bé een iets gunstiger afspel. Bé miste nog een sterkere voortzetting waarmee hij het Cees van der Vlis moeilijk had kunnen maken, maar objectief bezien was het remise.
Hans en Arwien maakten geen fout meer en konden de winst in het eindspel definitief maken. Een mooie 10-10 uitslag tegen een van de sterkste teams in deze competitie. Hopelijk kunnen we deze lijn op 6 januari voortzetten.