Ben Provoost bood aan een kloksimultaan te geven omdat hij toch in de buurt was. Al snel bleek dat er behoorlijk wat belangstelling was om de strijd aan te gaan met de meervoudig NK-finalist. Ben is zeker niet onbekend met het geven kloksimultaan. Integendeel, in 2010 verbeterde hij het wereldrecord kloksimultaan en bracht het op 34 partijen. Bij onze vereniging moest hij het opnemen tegen achttien spelers.
De simultaan begon om acht uur tegen 15 spelers. Drie spelers waren wat later vanwege een wegafsluitng. Ben begon voortvarend en kon al na een kwartier een eerste overwinning boeken. Tegen Radjen Kalloe forceerde hij al na 9 zetten een damzet. Maar daar bleef het voorlopig ook bij. Bij veel spelers stonden spannende standen op het bord, ook al omdat Ben vrijwel overal met het weinig gespeelde 35-30 opende. Dat kostte echter veel bedenktijd. Ben nam soms wel een paar minuten voor een enkele zet, en dat is iets te veel als je binnen een uur of drie zo’n 900 zetten moet spelen.
Harold Jagram was de eerste die Ben wist te verslaan. Ben weigerde de stand in het middenspel te vereenvoudigen en zocht complicaties via een dammeneindspel dat hem uiteindelijk de partij kostte. Bij Bas Baksoellah moest Ben binnen 4 seconden een zet spelen, maar die bleek een combinatie toe te laten en dus ook hier een verliespartij. Ook Roy Bidesi won een schijf en later de partij en bij Nerin leed Ben een kloknederlaag.
Daar stonden wel negen winstpartijen tegenover, waaronder een heel spannende partij met een wederzijdse korte-vleugel opsluiting tegen Porter Richardson en een Partie Bonnard tegen Pertap Malahé. Ben kon de avond dus met een ruim positieve score afsluiten en zo was deze avond voor iedereen een leuk evenement.
